· سرپرست هماهنگ كننده كارها است ،‌تقسيم كارها با اوست ، تصميم هاي لازم را با همفكري و مشورت با افراد با تجربه اتخاذ مي كند .

· بعبارت ديگر سرپرست  : يعني كسي كه نقطه نظر افراد شركت كننده در برنامه را مي گيرد و با جمع بندي و حسن انتخاب بهترين آنها را بر مي گزيند و به اجرا درمي آورد .

· او منعكس كننده نكات و نظرات مثبت و رفع كننده مشكلات و نظرات منفي است . او نقاط قوت وافرادي قوي ومبتكر را براي بهتر شدن برنامه و اجراي آن بكار مي گيرد .

· تقسيم كار مي كند و نظارت ، نه اينكه نظاره گر باشد . او در بطن قرار دارد قويها را به كمك ضعيفها مي گيرد و ماشين و موتور تيم را با درايت و تيز هوشي براه مي اندازد و در حين حركت هم اگر با مشكلي برخورد نمايد با كمك ديگر اعضاء صاحبنظر به رفع مسائل مي پردازد .

· او با ديگر افراد  گروه جدائي ندارد بلكه همگي بايد پيكره اي استوار تشكيل دهند تا قويتر و مطمئن تر و با درصد خطرات كمتر به پيروزي برسند . نبايد شكافي ايجاد شود و اگر پيش آمد بايد به رفع آن كوشيد و مركزيت را بكار گرفت و جلسه اي تشكيل داد و موضوع را مطرح و مورد بررسي قرار داد .

خصوصيات يك سرپرست :

           ·   او بايد بداند كه چگونه كوششهاي افراد تحت سرپرستي خود را هدايت و رهبري كند و طبعاً اين دانائي شامل عوامل مختلف از جمله ترغيب افراد بكارو درك اصول و روشهاي سرپرستي و مورد استفاده قراردادن آنها است .

   ·  سرپرست بايد بداند كه چگونه كار كند و اصول و چگونگي كار محوله را كه براي آن جمع شده اند به نحو مطلوب بداند و اطلاعات جامع در آن زمينه دارا باشد .

         ·     بايد بداند كه چگونه مي توان افراد را آموزش داد و ميزان اطلاعات آنها را بالا برد .

            ·    همچنين بايد قادر باشد افراد را براي پذيرش مسئوليتهاي لازم توجيه و انتخاب نمايد .

     ·  او بايد بداندكه چگونه صحبت كند ، چطور گوش بدهد ، و چطور بخواند و چگونه نظرات خود را برشته تحرير در آورد و مبادله افكار و عقايد بنمايد .

            ·    او بايد بداند چطور حجم كارها را مورد بررسي قرار دهد و دستور كار خود را تنظيم كند.

     ·  برنامه ريزي در هر كاري بخصوص در اداره امور حائز اهميت خاص است ، سرپرست بايد از روشهاي بهبود كار مطلع باشد و براي حل مشكلات راه حلهاي مطلوب را جستجو كند .

حال با توجه به آنچه گفته شد مي توان خصوصيات يک سرپرست را بطورخلاصه به صورت زيربيان کرد :

•        آشنايي با اصول ابتدايي کوهنوردي و سنگنوردي و يخ و برف و همچنين گذراندن برخي دوره ها از جمله جهت يابي ، هواشناسي ، خطرات کوهستان ، نقشه خواني ، تغذيه ، کمکهاي اوليه و . . .

•        کنترل رواني و روحي خود در طول برنامه

•        تجربه شرکت در چندين برنامه کوهنوردي

•        اخلاق نيكو

•        شناخت از خود ( نقاط قوت و ضعف ، جسمي ، روحي و. . . . )

•        انعطاف پذيري :

•        مشورت با افراد و يا برخي از آنها و تصميم گيري توسط خودش ، اصرار نورزيدن بي مورد بر اجراي کامل برنامه در صورت غير ممکن بودن و يا خطر ريسک ننمودن

•        در هنگام خطر خونسرد ، قاطع و سريع باشد

•        بايد آمادگي تحمل سخترين شرايط را داشته باشد

•        واقع گرايي و تابع احساسات نشدن

•        برخوردار بودن از توانايي روحي و جسمي بالا

•        تا حدودي توان خلاقيت و مديرو مدبر بودن و قدرت کنترل

•        قابليت پذيرش انتقاد و يا پيشنهاد ازجانب افرادگروه

در آخر بايد اين مورد را در نظر بگيريم که هميشه نمي توان يک سرپرست کامل بود و امکان خطا و اشتباه وجود دارد و نبايد به خود غره شد و برنامه هايي اجرا کرد و افرادي را با خود برد که از حد توان ما خارج است . بايد حد و حدود تواناييهاي خود را بدانيم و آن را قبول کنيم و بر طبق آن برنامه ريزي کنيم ، زيرا اگر خداي نکرده اتفاقي در برنامه اي که ما سرپرست آن هستيم بيفتد موجب پشيماني ها و مسائل جبران ناپذيري خواهد شد ، چه بسا که کوهنوردان خوبي به همين دلايل کوهنوردي را کنارگذاشته اند .

از : کتاب سرپرستی و مدیریت گروه های کوهنوردی - نوشته پرویز ستوده شایق