محبوبيت صعود به قلل مرتفع در فصل تعطيلات افزايش ميابد. ديدن آموزشهاي لازم از عواملي است كه موجب كاهش صدمات ناشي از بيماري ارتفاع مي گردد ، در كل توقف بيش از ۱۲ ساعت در ارتفاع بالاتراز ۲۵۰۰متر از عواملي است كه موجب بيماري ارتفاع مي گردد، ضمن آنكه صعود سريع نيز مي تواند موجبات تشديد اين بيماري شود. اين امر در تمامي گروههاي سني و بويژه كودكان رخ مي دهد. در ارتفاع بالاي ۳۰۰۰ متر تاثيرات ارتفاع بر بدن موجودات زنده عميق تر است و نياز است تا با دقت بيشتري به ارتفاع كمپ هايمان بيافزائيم. بدين منظور توصيه مي شود پس از هر روز فعاليت كمپ ها را بيش از ۳۰۰متر ارتقاء ندهيم .
اما نشانه هاي بيماري ارتفاع كه عموما حادث مي شوند عبارتند:
ازسر درد، سرگيجه، حالت تهوع، كاهش اشتها و بي خوابي
در صورتيكه حال فرد بيماري همراه با سرگيجه و بهم خوردگي تعادل و تنگي نفس بود، بلافاصله بايد اقدام به پائين آوردن وي نمائيم. هر گونه كوتاهي در اين امر حوادث جبران ناپذيري را به همراه دارد
هم هوايي
در ارتفاع بالاي ۳۰۰۰ متر براي هر شب ماني كمپ خود را مابين ۳۰۰ تا ۶۰۰ متر بالاتر برپا نمائيد
در ارتفاع بالاي ۳۰۰۰متر پس از هر ۱۰۰۰متر ارتفاع گرفتن، ملزم به يك روز استراحت در كمپ مي باشيد
هم هوايي افراد مختلف با يكديگر متفاوت مي باشد
تا حد امكان از رفتن با خودرو يا پرواز مستقيم به ارتفاع بيش از ۳۰۰۰ متر اجتناب نمائيد. در غير اينصورت در ۲۴ساعت ابتدايي از فعاليت زياد و ارتفاع گرفتن خودداري نمائيد. اين امر موجب سازگاري بهتر شما با ارتفاع مي شود
حتي اگر علائم بيماري در شما ظاهر نشد باز هم بهتر است صعود خود را به تاخير بي اندازيد
در صورت مشاهده آثار بيماري، پيش از وخيم شدن حال افراد بهتر است از ارتفاع خود بكاهيد و پس از بهبود حالتان مجددا صعود كنيد
افراد داراي فشار خون بهتر است پيش از افزايش ارتفاع حتما با پزشك خود مشورت نمايند
همواره به اين شعار پايبند باشيد
صعود به بالاترين ارتفاع، شب ماني در پائين ترين ارتفاع ممكن
منبع
+
نوشته شده در دوشنبه ۱۵ مهر ۱۳۸۷ساعت 10:19 توسط مهران
|
